Kainatda hiçbir varlık yok ki, onu hamd ile tesibih etmesin. Salat ü selam, Allah’ın mahlukatının en hayırlısı olan efendimiz Muhammed’e, (Sallallahu aleyhi ve sellem) bütün aline, ashab, ezvac, ensar, muhacir sahabisine olsun!

Bundan sonra, bu mektub, alem kutbu kaymakamının (Radıyallahü anh) perverdesinden, ömrünü mevlasının hizmetinde fani eylemiş ve sebebden doğruluğuna delalet eden Katibilesrar (sırların kâtibi) diye izafeli bir isim kendisine hasıl olmuş, çünkü izafeli isimde, özel isim olmadan önceki asli manasının kokusu bulunur. Keza herhangi bir kayd ile mukayyed olmayıp iki cihetden gerek mutlakıyyetine ve gerekse hizmet ettiğine delalet eden iki manalı Halife ismi de ona hasıl olan muhterem Molla Mustafa efendiyedir. Allah, onu utandırıcı şeylerden korusun!

Perverdeye manevi irtibatınıza, onu hatırınızın sahasından çıkarmadığınıza delalet eden sevgili mektubunuz, kendisine ulaştı. Dolaysıyla gayet sevinerek onunla müşerref oldu. Çünkü ey efendi! Perverde. Allah’ın (Celle ve ala) evliyasından bir velinin hatırına gelmekten daha üstün, daha yüce bir rütbe olmadığını bilir. Öyle ise, saadeti arzu eden kimse, evliyanın hatırlarından bir hatırın iltifatını kendine doğru celb olacak bir amel ile amel eylesin! Hatta, bu yol, insanı matlubuna ulaştıran yolların en yakınıdır. Nakşibendi tarikatının reisi Şah-ı Nakşibend (Radıyallahü anh ve Kuddise sirruh) "Bu zamanda, salik kimse için, Allah’a kavuşma yolunun tedbiri, mevlasının ve mürşidinin razı olduğu şeylere çalışması ve ne gibi bir şeye rızasının hasıl olacağını düşünmesi, Mevla’sı ondan razı olan ve ondan kendisinin üzerine Allah’ın aşkı nazil olacağı bildiği şeylere çalışmasıdır. Riyazet ve meşakkatli ameller değildir. Çünkü bu zamanda onlar, imkânımız dahilinde değillerdir." Buyurduğu sözleri de bundan peyda olmuştur. Sofuların bazısı da demişler ki "Evliyanın kalbleri, Allahü Teâlâ’nın feyzlerinin nazil olduğu yeri olduğundan dolayı, bir kimse onların hatırına gelse, feyzler onun üzerine gelecektir. İşte, bunun için perverdeye neşe hasıl oldu. Zira, Allah’ın ( Celle ve ala) nezdinde makbul olan zatın ona, perverdeye, iltifat edip ona dua etmesinden başka, iyi bir ameli olmadğını bilir. Çünkü "onunla günah işlemediğin bir ağız ile kendine dua et!" denilmiştir. Bu ise, Allah’ın yolunda sabit olup, varlıkların ve zamanın muhtelif davranmalarıyla hareket etmeyen zatdan hasıl olacak duasıyla olur.

Üstad-ı a’zamın (Radıyallahü anh) ev halkının, tabilerin, talebelerinin hallerinden sorulursa, sıhhatte olup iltifat ve duanızı rica ederler. Tam bir tesirle halk seydanın tekke kapısına gelmeleri ve şerefli türbeyi ziyaretleri, geçen seneden daha çok vaki olmuştur.

Bitlis’teki ehl-i küfrün ateşi, kısmen sönmüştür. Bu da fikirce birleşik halkın yazışmalarından olduğu söylüyorlar.

Birinci mektubda size yazılan şeylerden maksad, Müslümanlar arasında birlik ve beraberliğinin temin edilmesidir. Çünkü birlik ve beraberlikleri, muhaliflerinin kötü düşüncelerinden doğan kötülüğü def etmeye sebeb olur. Öyle ise, herkes, Müslümanların hepsi bir gayede bulunmaları için, aralarında birlik ve beraberliğinin teminine çalışması lazımdır.

Üstad-ı a’zamın ev halkı ile, buradaki bütün alimler, ellerinizden öperler. Şimdilik bizde, Muş ve nahiye tütünü yoktur. Bulununcaya kadar, size çukur tütünü gönderilecektir. Size ve hidayete tabi olanlara, selam olsun! Allah, efendimiz Muhammed’in, (Sallallahu aleyhi ve sellem) alinin ve sahabesinin üzerine salat ü selam eylesin!

Kanuni evvel (Aralık) ayı – 1324