Salat ü selam kıyamet gününe kadar, Allah’ın Resülüne, aline, ashabına ve aşiretine olsun!

Bundan sonra, bu mektub, alem kutbu kaymakamının (Radıyallahü anh) perverdesinden din kardeşi olan Molla Emin’edir. Allah, onu ayıblayıcı şeyden muhafaza edip, kendine doğru yaklaştıracak şeylerle amil eylesin! Selametinizden haber verici mektubunuz perverdeye ulaştı. Dolayısıyla Allah’a hamda etti. Onda, sıkıldığınızdan bahs edilmiştir. Neden olduğunu bilmedi. Eğer sebebi ayrılık ise, o haller medh edildiği için perverde artmasını diler. Hatta sevab bakımından o sıkıntıya hiçbir sıkıntı müsavi olmaz denilmiştir. Ama dosttan ayrılmaktan sonra, kavuşma düşüncesi, insana neş’e verir. Yoksa ayrılık düşüncesinde, ömür sarf etmek, akıllı kişi için layık değildir.

Zira bu dünya meşakkat evi olup, bir karar üzerinde gitmez. Belki inişli ve yokuşludur. Ona meyl eden kimse, dünya durumunun değişmesiyle, durumu da değişir. İnkılabıyla şaşkın olur. Ondan yüz çeviren ve Allah’a (Celle ve ala) yönelen kimse, durumu değişmez, tek bir hal üzere olur. Çünkü Allah (Celle ve ala) ezelden ebede kadar bir sıfat üzeredir. Demek ki, bir kimsenin kalbi değişken şeye taalluk ederse, ona tabi olur, uydusu olur. Başkasına taalluk ederse, onun uydusudur. Tarikatta, mümkün olduğu kadar, rabıta evrad ve hacegan hatmesinin terk edilmemesi layık, hatta lazımdır. Burada havadisler yok hatta denilen söylentiler asılsız olup onlardan bahs etmek bile layık değildir. Askerlik ve rediflik işi ise, tarafınızda olduğu gibidir. Seyyid Ali, Gaydaya (Allah Gaydanın sahibinden razı olsun!) neşeli olarak gitmiş, kendisine karşı gösterilen son hürmetle ancak bir ay Bitlis’te kalmıştı. Seydanın kapı eşiğindekilerin durumları, bu sene, geçen seneler gibidir. Hatta daha fazla iyi olduğundan, Allah’a hamd edilmesi icab eder. Haklarında dedikodu yoktur. Bütün hayır işler tek bir matlûb olan Allah’ın yolunda bulunmak üzere hasr edilmiştir. Allah, efendimiz Muhammed’e, (Sallallahu aleyhi ve sellem) aline ve ashabına salat ü selam eylesin.

13 Şubat 1325