İçindekiler


YETMİŞ DÖRDÜNCÜ MEKTUP

Bazı tabilerine, Allah’a talib olan kimse, ibadete çalışıp manevi tecelliyatın zuhuruna, manevi rütbelerin husulüne iltifat etmemesi, gayesi sırf zatı Bari’den başka bir şey olmaması lazım olduğunun beyanı hakkındadır.

Bütün hamdler, Allah’a mahsustur. Salat ü selam, Allah’ın Resulüne, aline ve ashabına olsun!

Bundan sonra bu fakir, manzum mektubunuz kendisine ulaşmasından sevindi. Allah (Celle ve ala) sizi sevdiği ve rızası olduğu şeyin üzerinde sabit kılsın!

Ey kardeş! Sadatı kiram (Kuddise sirruhüm) demişler ki, Allah yolunu taleb eden kimseye, taat ve ibadet onun sevgilisi olması lazımdır. Çünkü başka şeylere iltifat etmesi, onu yüce manevi mertebelere ulaşmaktan alıkoymaktır. Zira mürid için, tecelliyat ve zevkler zahir olurlarsa, ameldeki çalışmasını ve talebin zevkini durdurur. Olmazlarsa, zahir olmaları hevesinde bekleyip maksudu olan zatı Bari’nin talebinde kendisine gevşeklik hasıl olur. Bununla beraber, sadatlar demiş ki: "Ne olursa olsun, velevki kutubluk mertesinin arzusu müridin kalbine düşse, Nakşibendi tarikatından çıkmış olur." Demek ki talibin amelden maksadı, kerametlerin şaibesi bile olmadan sırf zatı Bari olması lazımdır. Selam üzerine ahbabların, Mustafa (Sallallahu aleyhi ve sellem) şeriatına tabi olanların üzerine olsun! Mustafa’ya, (Sallallahu aleyhi ve sellem) aline salat ve senalar olsun!